Βελτιώστε την αισθητική, την ομιλία τη μασητική ικανότητα και κατ’ επέκταση την ποιότητα ζωής!

H απώλεια ενός ή περισσότερων δοντιών από ένα φυσιολογικό οδοντικό φραγμό (στόμα), δημιουργεί γενικά μια μη φυσιολογική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από:

1. Λειτουργικά προβλήματα, δυσκολία κατά τη διαδικασία της μάσησης έως και αδυναμία μάσησης, δυσκολία στη σωστή άρθρωση και ομιλία .

2. Αισθητικά προβλήματα, αλλαγή στο χαμόγελο, και φυσικά στη συνολική εικόνα του ασθενή.

Η προσθετική είναι ο κλάδος της οδοντιατρικής, ο όποιος αντικαθιστώντας τα ελλείποντα δόντια με διάφορες ακίνητες ή κινητές αποκαταστάσεις, έρχεται να δώσει απάντηση στα προαναφερθέντα προβλήματα, επαναφέροντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την ομαλή λειτουργία, και την υγιή και ευχάριστη αισθητικά εμφάνιση του ασθενή.

Οι προσθετικές αποκαταστάσεις χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, ανάλογα με το αν παραμένουν σταθερά κολλημένες στο στόμα του ασθενή σε μόνιμη βάση, ή μπορούν να αφαιρεθούν με ευκολία από τον ίδιο.

Ονομάζονται αντίστοιχα ακίνητες και κινητές αποκαταστάσεις.

Αυτού του είδους η θεραπεία περιλαμβάνει τις απλές στεφάνεs και τις γέφυρες, οι οποίες πλέον στηρίζονται είτε πάνω σε φυσικά δόντια είτε πάνω σε εμφυτεύματα.

1. Στεφάνες (θήκες)

Όταν ένα μεμονωμένο δόντι έχει καταστραφεί σημαντικά είτε από τερηδόνα, είτε από κάποιο σπάσιμο, ή και τραυματισμό, και η κατάστασή του δεν επιτρέπει στον οδοντίατρο να αποκαταστήσει με επιτυχία το δόντι αυτό με ένα εκτεταμένο σφράγισμα, τότε η ενδεδειγμένη λύση είναι η κάλυψη του κατεστραμμένου δοντιού με μια στεφάνη (θήκη). Είναι μια κατασκευή όμοια στο σχήμα και την εμφάνιση με το αρχικά υγιές δόντι το οποίο και επικαλύπτει.

Το δόντι οφείλει να καλυφθεί με μια στεφάνη για να προστατευθεί από τις ισχυρές
δυνάμεις της μάσησης οι οποίες, σε αντίθετη περίπτωση, οδηγούν σε κάταγμα και απώλεια (εξαγωγή) του συγκεκριμένου δοντιού

2. Γέφυρες στα δόντια

Οι γέφυρες αντικαθιστούν ένα ή περισσότερα δόντια που λείπουν από τον οδοντικό φραγμό. Σχηματίζονται από μια σειρά από στεφάνες ενωμένες μεταξύ τους, όπου συνήθως η πρώτη και η τελευταία στεφάνη στηρίζονται στα εκατέρωθεν του κενού υπάρχοντα δόντια ,τα λεγόμενα στηρίγματα, και οι ενδιάμεσες στεφάνες, υποκαθιστούν τα ενδιάμεσα ελλείποντα δόντια. Πρόκειται για μια ακίνητη, συγκολλούμενη στα στηρίγματα κατασκευή, την οποία ο ασθενής αδυνατεί να εξάγει από το στόμα του.

Το βασικό μειονέκτημα μιας γέφυρας είναι η ανάγκη τροχισμού των στηριγμάτων δοντιών. Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια, τα δόντια στηρίγματα είναι ήδη τροχισμένα και φέρουν στεφάνες που έγιναν για την προστασία αυτών των ιδίων από άλλες αιτίες, οπότε η τοποθέτηση της γέφυρας δεν απαιτεί αφαίρεση περαιτέρω οδοντικής ουσίας από όση έχουν υποστεί.

3. Στεφάνες και γέφυρες πάνω σε εμφυτεύματα

Το βασικό μειονέκτημα της ανάγκης τροχισμού των παρακείμενων υγιών σε πολλές περιπτώσεις δοντιών, προκειμένου να στηρίξουμε μια γέφυρα στο στόμα του ασθενή, έρχονται να επιλύσουν τα οδοντικά εμφυτεύματα.

Τα οδοντικά εμφυτεύματα είναι ειδικές μεταλλικές κατασκευές από τιτάνιο (ένα ελαφρύ μέταλλο βιοσυμβατό από τον ανθρώπινο οργανισμό), τις οποίες τοποθετεί ειδικός περιοδοντολόγος-εμφυτευματολόγος στη γνάθο του ασθενή, μετά από απλή χειρουργική επέμβαση, σε οδοντιατρική καρέκλα,. Τα εμφυτεύματα αυτά σε λίγο καιρό ενσωματώνονται με το οστούν της γνάθου και λειτουργούν σαν κανονικά δόντια!

Πάνω σε αυτά τα εμφυτεύματα, έρχεται ο εξειδικευμένος οδοντίατρος-προσθετολόγος, και τοποθετεί ειδικές ακίνητες στεφάνες ή γέφυρες οι οποίες εξυπηρετούν άψογα τις λειτουργικές δραστηριότητες του στόματος.

Έτσι, και αναπληρώνονται τα ελλείποντα δόντια, και δεν χρειάζεται να τροχιστούν τα παρακείμενα δόντια.

Τόσο οι στεφάνες όσο και ολόκληρες οι γέφυρες, μπορούν να κατασκευαστούν εξ’ ολοκλήρου από μέταλλο, ή ,πιο συνηθισμένα, από μεταλλικό σκελετό με επικάλυψη πορσελάνης ή από πορσελάνη εξ’ ολοκλήρου, όταν αποσκοπούμε σε ένα πιο αισθητικό αποτέλεσμα.

Μπορούμε λοιπόν ανάλογα με τις αισθητικές απαιτήσεις του ασθενή, τις μασητικές δυνάμεις που εφαρμόζονται στο στόμα του, και τις οικονομικές του δυνατότητες, να επιλέξουμε ανάμεσα από διάφορα μεταλλοκράματα, πάντοτε απόλυτα βιοσυμβατά με το στόμα του ασθενή, ή ολοκεραμικές αποκαταστάσεις (ολοπορσελάνινες) με διαφορετική ποιότητα, αισθητική διαφάνεια και αντοχή.

Οι εξειδικευμένες ανάγκες κάθε ασθενή είναι η πρώτη προτεραιότητα μας στην επιλογή των υλικών, μεθόδων και οδοντιατρικών αποκαταστάσεων, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε για την επίλυση του κάθε διαφορετικού οδοντιατρικού προβλήματος.

Αυτού του είδους η θεραπεία προσφέρει λύσεις σε περιπτώσεις ολικής νωδότητας (λείπουν όλα τα δόντια του ασθενή),η μερικής νωδότητας (λείπουν κάποια δόντια από το στόμα του ασθενή), και αποκλείεται η κατασκευή γέφυρας, και περιλαμβάνει τις ολικές και τις μερικές οδοντοστοιχίες αντίστοιχα.

1. Ολικές Οδοντοστοιχίες

Είναι οι κλασικές μασέλες όπως κοινά ονομάζονται, και αφορούν όλα τα δόντια του στόματος. Αποτελούσαν, πριν την εμφάνιση των εμφυτευμάτων, τη μοναδική λύση για την αποκατάσταση της εμφάνισης, της ομιλίας και της σύγκλεισης των δοντιών των ασθενών, οι οποίοι είχαν χάσει όλα τους τα δόντια, είτε της μιας ή και των δύο γνάθων. Οι εργασίες αυτές πρέπει να αφαιρούνται και να καθαρίζονται από τον ίδιο τον ασθενή κάθε βράδυ. Κατασκευάζονται από ακρυλική ρητίνη (είδος πλαστικού που πολυμερίζεται), και τοποθετούνται πάνω στο βλεννογόνο του στόματος.
Με την πάροδο του χρόνου, λόγω φυσιολογικών μεταβολών των ιστών του στόματος, χάνουν τη συγκράτηση τους.

Η λειτουργικότητα και η αισθητική τους σίγουρα υστερούν σε σχέση με τις μεταλλοπορσελάνινες ακίνητες αποκαταστάσεις. Επένθετες ολικές Οδοντοστοιχίες επί Εμφυτευμάτων.

Το πρόβλημα της μειωμένης συγκράτησης της ολικής οδοντοστοιχίας (κυρίως στην κάτω γνάθο), έρχονται να λύσουν ξανά τα σύγχρονα οδοντικά εμφυτεύματα! Όταν λοιπόν κάποιος φέρει μια παλιά οδοντοστοιχία που ‘φεύγει’ από τη θέση της, μπορεί με την τοποθέτηση ενός έως και δύο μόνον εμφυτευμάτων στη γνάθο, και με μια απλή κατάλληλη τροποποίηση της οδοντοστοιχίας του, να επιτύχει με τον τρόπο αυτό μια σταθερή, άμεση και οικονομική λύση για το πρόβλημά του.

2. Μερικές Οδοντοστοιχίες

Οι μερικές οδοντοστοιχίες αποτελούν κινητές κατασκευές που μπαίνουν και βγαίνουν εύκολα από τον ίδιο τον ασθενή, και καλύπτουν τα κενά των δοντιών που λείπουν. Στηρίζονται πάνω σε υπάρχοντα δόντια αλλά κάθονται και στον βλεννογόνο του στόματος. Αποτελούν θεραπεία εκλογής για τον οδοντίατρο, όταν το κενό που σχηματίζεται από τα ελλείποντα δόντια είναι πολύ μεγάλο και δεν είναι δυνατή η τοποθέτηση μιας ακίνητης γέφυρας ή υπάρχουν οικονομικοί λόγοι που εμποδίζουν τον ασθενή από την τοποθέτηση εμφυτευμάτων στη νωδή περιοχή

Είναι κατασκευασμένες συνήθως από μεταλλικό σκελετό και ακρυλική ρητίνη μαζί.

Τα οδοντικά εμφυτεύματα έρχονται στις μέρες μας να δώσουν την απάντηση στα προβλήματα της κινητής οδοντοστοιχίας. Ακόμη και σε περιοχές εκτεταμένης νωδότητας έρχονται να αντικαταστήσουν πλήρως τη μερική και ολική οδοντοστοιχία προσφέροντας στον ασθενή τη δυνατότητα χρήσης ακίνητων αποκαταστάσεων οι οποίες σαφέστατα βελτιώνουν την αισθητική, την ομιλία τη μασητική ικανότητα και κατ’ επέκταση την ποιότητα ζωής του ασθενή.